کتاب «از»ها: (53)
از تسبیح
تسبیح در اصل نوعی «چرتکهی همراه» بوده است برا ی نگهداشتن حساب ادعیه و اوراد. سکولارها با استفادهی غیردینی از تسبیح آن را تبدیل کردند به یک «ژیمنازکلوب همراه» برای ورزشِ انگشت شست و اعصاب. بعد از انقلاب، تازه مسلمانهای عابد ، با آویختن صدای نوحه و بیرق اباعبدالله به در و دیوار این ژیمنازکلوب، آن را تبدیل کردند به مکانی که از بیرون مسجد به نظر برسد اما ازدرون همان ژیمنازکلوبی باشد که در صورت لزوم دو رکعت نماز هم بتوان در آنجا خواند.
عجیبترین منظرهای که بعد از انقلاب دیدم پاسبانی بود که سرِ پستِ نگهبانی تسبیح میانداخت.
۱ نظر:
قشنگ نوشتین.چند بار خوندم.لذت بردم :)
ارسال یک نظر